Eerste indrukken

Zondag 20 maart 2022

Nederlandse tijd: 13.40 uur
Colombiaanse tijd: 07.40 uur

Eerste indrukken

Vrijdag - Toen ik vrijdag aankwam in het hostel, voelde ik mij een beetje verloren. Ik liep een wereld in van allemaal mensen die eruit zagen dat ze wisten waar ze waren en wat ze aan het doen waren. Ik was behoorlijk gedesoriënteerd, moe en oververhit. Mijn eerste plan was om mijn spullen te dumpen, een handdoek te pakken en naar de oceaan te rennen. Typisch Elsa, gewoon doorrennen en niet even een moment stilstaan om te acclimatiseren. Daarom heb ik dat nu juist niet gedaan. Ik heb de tijd genomen om mijn spullen een plekje te geven in een overvolle kamer met zeven mensen en zeven backpacks. Daarna heb ik mijn bikini aangedaan en ben ik lekker in het zwembad gedoken. Taganga is een plek waar de meeste mensen heen gaan om te duiken en zo had ik al makkelijk een eerste gesprek aangeknoopt met twee gasten die bezig waren met hun Padi Open Water. 

Nadat ik enigszins bijgekomen was en weer een beetje 'sane' was, heb ik mijn schoenen aangetrokken om het dorp te gaan verkennen. De eigenaresse van het hostel had het één en ander uitgelegd, zodat ik weet waar de belangrijkste dingen zijn. Ook legde ze mij uit waar mijn Dive Centre zit. Ik besloot daar eerst even mijn gezicht te laten zien. Taganga is niet heel groot, dus met vijf minuten lopen was ik al op bestemming. Ik werd heel vrolijk onthaald door de duikinstructeurs en ook de eigenaar Yonatan was erg vriendelijk. Ik kreeg een korte rondleiding en we bespraken nog even kort de Padi Open Water Advanced course. Ook kletsen we een beetje over Nederland, waar hij blijkbaar al vaak is geweest, en over Taganga. Hij raadde mij een lekker eettentje aan en bood zijn hulp aan als ik iets nodig had. Hierom houd ik van de duikers community. Iedereen is altijd super vriendelijk en behulpzaam. 

Na mijn bezoek aan het duikcentrum liep ik door richting de 'boulevard'. Ik noem het zo bij gebrek aan een beter woord. Het is een straatje met veel eettentjes en wat touristische winkeltjes. Aan het einde van de straat (of het begin, ligt eraan waar je begint) verkopen ze ook verse vis. Gewoon bam op een stuk hout zonder koeling. Tsja, hier doen ze dingen net even wat anders. Na wat heen en weer te hebben gelopen kon ik nog steeds het aanbevolen eettentje niet vinden. Ik had inmiddels al behoorlijk trek, maar het was te warm om verder op zoektocht te gaan. Dus heb ik gedaan wat je in dit soort situaties het beste kan doen: een biertje kopen en die op een muurtje opdrinken terwijl je de zonsondergang bewonderd. En wat smaakte dat biertje mij lekker! Beste 70 cent die ik tot nu toe heb uitgegeven. Wat mij hier trouwens wel opvalt is dat de verkopers erg opdringerig zijn. Ik ben al op best wat plekken geweest, maar zo erg heb ik het nog niet eerder meegemaakt. Een gast is wel 15 minuten bezig geweest om mij proberen over te halen een houten beeldje (waar je op kan fluiten) van hem te kopen. Hij haalde zelfs een piemelvormig beeldje tevoorschijn. Mooie woorden gebruiken ze ook om de verkoop te beslechten. Op dat moment ben jij de mooiste en knapste vrouw van de wereld. Helaas Don Juan, dat werkt niet bij deze chica. 

Na een enerverende aankomst en een wandeling door het dorp was ik wel even klaar met alle nieuwe indrukken en prikkels. Ik besloot om terug te gaan naar het hostel en daar een hapje te eten. Ik koos voor een heerlijke Chicken Curry. Aangezien ik alleen 's ochtends twee kleine pasteitjes had gehad op het vliegveld, en het inmiddels al na 20.00 uur 's avonds was, ging deze er heel makkelijk in. Nog een beetje de avond rekken om te zorgen dat ik sneller door de jetlag heen kom, en om 22.00 uur lag deze dame keurig in bed te slapen. 

Zaterdag - Wat kan een dag er anders uitzien na een goed nachtje slapen. Hoewel het een drukte van belang was 's avonds in onze kamer, en ik nog probeerde om daar gezellig aan mee te doen, was ik op een bepaald moment zo moe dat ik mij om heb gedraaid en direct in slaap ben gevallen. Dat resulteerde erin dat ik goed uitgerust wakker werd. Wel nog steeds mega vroeg. Ik geloof dat het iets van 6 uur was. Maar prima, even in bed mijn appjes beantwoorden, de socials bekijken en dan eruit om aan de dag te beginnen. Kort opfrissen, je wilt ook niet anders in deze douche, kleren aan en naar beneden naar het ontbijt. Dat is wat ik relaxt vind hier en wat ik ook in volgende hostels ga zoeken. Niet de deur uit moeten voor een ontbijtje, maar gewoon naar beneden strompelen met de ogen nog half dicht. Rond een uurtje of half 10 was ik ready to go en ging ik onderweg naar Playa Grande. Dat zou hét strand moeten zijn. De eigenaresse vertelde dat het 15 minuten lopen was. Ik denk dat ze bedoelde: 15 minuten naar de baai, en dan neem je de boot naar het strand. Aangezien je op dit soort dingen heel makkelijk kan besparen door een stuk te wandelen, dacht ik: fuck it. In de brandende zon hiken door een berggebied naar een strand. Ik kan dit! Het was een hike van zo'n twintig minuten. Sommige stukken waren best stijl en er liep niet echt een mooi pad. Maar het uitzicht! Man wat was dat mooi. Eerst de baai van Taganga, en aan de andere kant van de berg de Playa Grande. Echt de moeite waard!

Playa Grande zelf viel mij tegen. Heel massaal en veel opdringerige verkopers. Als ik een boek aan het lezen ben: stoor mij niet. Maar ja, hoe zeg je dat in het Spaans. In het begin was het nog "No, gracias". Na de zoveelste opdringerige verkoper was het: "No, no, no" met bijpassende handgebaar. En nee jongens, geen middelvinger, zo erg ben ik ook weer niet. Op een bepaald moment kwam er een Spaanstalig gezin naast mij zitten. Ze zaten heel dicht op mij, wat ik eerst irritant vond. Al besef ik mij ook wel dat het allemaal hier zo gaat. Iedereen zit in elkaars aura, luid geschreeuw naar elkaar toe, allemaal een harde box met muziek waardoor de diverse latijnse muziek stijlen mij om de oren vliegen. Ik vond het niet meer zo irritant toen de oudere dame in het Spaans iets naar een opdringerige verkoper blafte waarmee ook ik eindelijk met rust gelaten werd, zodat ik mijn boek uit kon lezen. De Zevende Zus van Lucinda Riley: check. Stiekem toch nog iets van een lijstje afgestreept.... ;)

Ik ging op tijd terug naar het hostel, zodat ik ook nog wat leesmateriaal voor mijn Padi Advanced door kon nemen. Ik kletste met Lia uit Nieuw-Zeeland en we spraken af om die avond wat te gaan doen. Eerst gingen we naar Pachamama voor wat cocktails (en voor mij een pasta aangezien ik weer de hele dag niet had gegeten....) en daarna gingen we naar Santa Marta. Ze had gehoord over een leuke rooftop bar in een hostel: Hostal La Brisa Loca in Santa Marta. Toen we aankwamen was het nog best rustig, maar een uur later stond de dansvloer al vol. De latin nummers knalden uit de boxen en ik kende best veel nummers die er gedraaid werden. Na een paar biertjes voegden we ons toe aan de dansende massa. Met mijn Arubaanse roots en de bijbehorende Arubaanse swingende heupen trok ik veel bekijks. De sfeer was gemoedelijk en iedereen was blij. Er hing een opgewonden sfeer alsof de avond van ons was. Dansend onder een bijna volle maan en heldere hemel. Ik ben op de Full Moon Party geweest in Thailand, en dat was super vet. Maar hier was de sfeer zo anders, zoveel warmer en zoveel eenheid. Misschien komt het ook omdat ik zelf half latina ben, en dit 'mijn cultuur' is. Op een bepaald moment hoorde ik ineens: "Doe ik het goed, papi, papi, papi, papi". WAT, een Nederlands nummer? De hele avond schreeuwde iedereen in het Spaans mee met de muziek. Dit was even mijn moment om keihard mee te zingen!

Inmiddels is het zondagochtend hier in Colombia. Het is alweer lekker warm al is er nu wel een beetje bewolking. Ik denk dat ik vandaag een beetje uit de zon blijf. Mijn tactiek "ik ben half Arubaans en ik verbrand niet" werkt hier niet... Mijn schouders en borstkas zijn zo rood als een kreeft. Maar het is geen probleem om even in de schaduw te blijven. Ik moet sowieso nog mijn duikspullen testen voor mijn duiken morgen, en ik moet nog wat theorie doornemen. En dan gaat morgen de Advanced Course EIN-DE-LIJK beginnen. Ik wil dit al zo lang doen, en ik ben blij dat ik nu eindelijk te mogelijkheid heb. 

Hasta luego, mi familia y mis amigos!