Bergen, bomen en baden: Baños

Vrijdag 30 april 2022

Nederlandse tijd: 23.35 uur
Ecuadoraanse tijd: 16.35 uur 

Baños is een dorpje dat letterlijk tussen de bergen ligt. In de bus naar Baños merkte ik al dat we steeds een beetje verder stegen en door de bergen raasden. Vanuit Latacunga was deze rit vier uren en dit kostte mij $3. Op het busstation had ik twee andere backpackers ontmoet: Lena en Robin (m). Lena en ik hadden blijkbaar na elkaar de kaartjes gekocht, want we zaten naast elkaar in de bus. Het eerste uur kletsten we er lekker op los. Nadat we de standaard vragen hadden behandeld, viel het een beetje stil. Ik had het idee dat ze nog wel verder wilde praten, maar om eerlijk te zijn ben ik niet altijd het gezelligst in een bus. Ik vind het heerlijk om een muziekje op te hebben en naar buiten te kijken om van het landschap te genieten. Muziek deed ik nu niet op, want ik vond het wel gezellig om af en toe een woordje te wisselen. We wisten al dat we alle drie niet in hetzelfde hostel zaten, dus bij aankomst zeiden we gedag en gingen we naar ons eigen hostel. Ik had nog wel nummers uitgewisseld met Lena, zodat we later nog wat leuks konden doen. 

Onderweg naar Hostel la casa del Molino Blanco merkte ik al dat ik een fout had gemaakt. Niet vanwege het hostel, maar wel vanwege de locatie. Natuurlijk koos Elsa voor een hostel bovenaan de hoogste heuvel met een zere knie. Dolletjes. Ik liet mij niet kennen en sjouwde met mijn backpacks langzamerhand omhoog. Voor mijn knie is omhoog vaak prima, maar is omlaag een hel. Het was gelukkig maar een klein kwartiertje lopen, dus dat was nog te doen. Aangekomen bij het hostel plofte ik eerst neer op de stoep. Eerst tijd voor een sigaretjes en een beetje 'ontzweten', oftewel even afkoelen. Bij binnenkomst zat de eigenaresse achter de balie en ze heette mij direct hartelijk welkom. Ik gaf aan dat ik Spaans aan het leren ben en vanaf dat moment ging de hele check-in in het Spaans. Ze gooide mij goed in het diepe zonder genade, wat betekende dat er geen Engels werd gesproken. Wel was ze heel geduldig en praatte ze langzaam, zodat ik haar goed kon volgen. Ik pakte mijn spullen uit en daarna was het tijd voor avontuur! Ik was wel benieuwd wat Baños te bieden heeft. 

Toen ik het dorp in reed met de bus zag ik al dat er een waterval zo de rand van het dorp in viel. Dat werd mijn eerste stop! Gezien mijn 'toestand' liep ik rustig stapje voor stapje naar beneden. Zo deed mijn geliefde vriend het minste pijn. Al slenterend nam ik mijn omgeving in mij op. Het eerste wat opviel was dat Baños een rustige, maar relatief veilige plek is. Ik voelde mij meteen op mijn gemak. Met ongeveer 15 minuten kwam ik aan bij de waterval. Het was erg indrukwekkend. De naam van de waterval is 'La cascada de la Virgen'. Volgens de legenden openbaarde de Maagd zich aan een priester en droeg ze hem op om een kapel naast de waterval te bouwen. Alleen dan zou het water helende krachten hebben en mensen kunnen genezen. Later werd deze plek ook gebruikt om kleding te wassen. Na een rotsverschuiving waar mensen zijn overleden, hebben ze een aantal meter verder van de waterval een echte wasplaats gebouwd, zodat deze activiteit veiliger gedaan kon worden. De waterval vult dit stenen bouwwerkje. Tegenwoordig is er naast de waterval een spa met hot springs waar je heerlijk kan relaxen. In mijn verdere verkenning van Baños zag ik twee mooie grote pleinen, een prachtige kerk, veel winkeltjes en restaurantjes. Dit dorpje heeft een hele gezellige sfeer en er zijn altijd mensen op pad. Al met al had ik een goede eerste indruk gekregen. Na wat boodschappen gedaan te hebben, keerde ik in de taxi terug naar mijn hostel om te eten en te chillen. 

Vandaag is het Koningsdag! In de groepsapp 'Dutchies in Ecuador' werd er in de dagen vooraf al druk gesproken over wie waar is en hoe we koningsdag gaan vieren. Zo ontstond er een Koningsdag-app met de Nederlanders die in Baños waren. In totaal konden we tien Nederlanders opsporen die deze heugelijke dag wilden vieren. In dezelfde app spraken we met een aantal af om de dag te beginnen met het mountainbiken naar de waterval El Pailon del Diablo. We waren met vier Nederlanders (inclusief mijzelf), iemand uit Zwitserland en iemand uit Amerika. Het was een deels verharde weg, waar ook gewoon auto's en bussen reden, en een deel onverhard. Ook was het voornamelijk naar beneden, dus ik sjeesde de berg af. Sommigen van de groep vonden het een beetje spannend, dus af en toe stopte ik even, zodat de rest kon inhalen. De stukjes omhoog was ik niet degene die vooraan reed. Zonder aanloopje was dat soms nog best wel pittig. Na zo'n twintig kilometer fietsen waren we aangekomen bij ons einddoel. We parkeerden onze fietsen en liepen naar de waterval. Het was een hike die vooral naar beneden ging en daarna vooral omhoog. De waterval was waanzinnig. Dit is de grootste waterval die ik tot nu toe heb gezien. Meters hoog waardoor het water met een noodgang naar beneden klettert. Een klein stukje van de hike moesten we door een klein nauw gangetje lopen; een soort van een gang in een grot. Hurkend met mijn rugzak op mijn buik stapte ik steeds een stukje verder. We waren al bij de waterval, maar dachten dat we via deze tunnel nog verder konden gaan. Dat was helaas niet zo. Hoppa, backpack weer op de buik, en weer half kruipend terug door het gangetje. We liepen naar beneden naar het restaurantje en de andere vijf wilden direct door naar de volgende hike. Het regende alleen inmiddels vrij hard en ik was wel toe aan een pauze. Of eigenlijk: mijn knie was wel toe aan een pauze. Ik vroeg aan de rest of het misschien niet beter was om eerst te pauzeren en een biertje te drinken, want het is wel koningsdag. Dan konden we daarna als de regen stopte door met de volgende hike. Gelukkig was iedereen het hiermee eens. We deden een drankspelletje waarvan ik de naam helaas ben vergeten. De basis is: tellen tot 21. Om en om tel je door en degene die 21 zegt, mag een regel verzinnen. Tel je verkeert of houd je je niet aan een regel, dan moet je drinken. We hadden allemaal één biertje, dus hard ging het niet, maar dat hoefde ook niet perse. De regen stopte helaas niet, dus besloten we om een truck te vinden die ons met de fietsen terug naar Baños zou brengen. We spraken af om later naar 'Great Hostel' te gaan, want daar zou het koningsfeest plaatsvinden. Voor mij was het daarom tijd om naar het hostel te gaan, mij op te frissen, mijn nieuwe aangekochte oranje t-shirt aan te doen en lekker te make-uppen. 

Over het Koningsdag-feest is het wellicht leuker om met termen te werken: beerpong, spijkerpoepen, bier, veel bier, honger, pizza, dansen, muziek, lachen, twerken, meer bier, oh er wordt getongt, meer dansen, tijd voor de kroeg, cocktails, hele hostel in de kroeg, 10 Nederlanders en veel meer andere nationaliteiten, Oranje, gekkenhuis, wacht eens even er wordt weer getongt! en Klein Nederland in Baños. Het was super gezellig en ik heb mij rot gelachen. Allemaal bedankt voor het brengen van een kleine beetje thuis in het buitenland! 

De volgende dag was ik gelukkig niet brak, maar wel een beetje vermoeid. Ik had besloten om de schommels van Casa del Arbol te bezoeken (schommelen aan de einde van de wereld) en de hot springs. In de ochtend kreeg ik een appje van Sven en Sarah. Zij waren mij 'achterna gereisd' en waren nu ook in Baños. Ik vertelde ze over mijn plannen en zij wilden ook graag mee naar de schommels. Ook appte Robin (v) mij, er waren twee Robbins, wat ik ging doen. Ik stelde mijn plan ook aan haar voor en ook zij wilde mee en zou nog iemand meenemen uit het hostel. Met zijn vijven stapten we in de bus en gingen we op weg. Naar la Casa del Arbol was het ongeveer een uur rijden. We waren gezellig aan het bijkletsen over de vorige avond, maar ook over waar Sven en Sarah allemaal geweest waren. Een dame genaamd Lisa hoorde ons engels praten en ze ging bij ons zitten. Ze vroeg of ze ook met ons mee mocht, want ja, alleen is ook maar zo alleen. Met zijn zessen stapten we uit en gingen we eerst in een restaurantje een bakkie pleur drinken. De stemming zat er goed in en iedereen kon het goed met elkaar vinden. Dat is altijd toch even afwachten als je verschillende mensen bij elkaar brengt. Met ons lichaam vol met cafeïne liepen we een pad omhoog naar de ingang. De entree was maar $1. In het 'parkje' waren verschillende schommels waar je letterlijk boven een afgrond schommelt. Je ging zitten op de schommel, klikte de veiligheidsriem vast, liep omhoog via een halfronde stenen geval, en dan gaan met die banaan. Het gaf hetzelfde gevoel als in een achtbaan. Kicken! Ook was er een kleine zipline met twee lijnen naast elkaar. Hier deden we wedstrijdjes met wie het snelste zou zijn met uiteraard sportcommentaar van Elsa. We wilden niet naar beneden lopen en de bus zou alleen om 13.00 uur teruggaan. Lisa, Sven en Sarah wilden wel naar beneden lopen. Aangezien we nog minder dan 10 minuten hadden, riep ik al wegrennend naar Sarah dat ik haar wel zou appen over het avondeten. Gek genoeg had ik van deze sprint geen last van de knie. Ik blijf mijzelf verbazen. 

Teruggekomen in het dorp ging ik met Robin en Will lunchen en daarna gingen we naar de hot springs. Wat was dat lekker zeg. Er waren drie temperaturen. De heetste was veel te heet, en daar konden we echt niet in, dus we kozen voor de middelste. Lekker in het zonnetje, af en toe een afkoelend buitje, en voor de rest lekker chillen. Robin ging die avond met de bus naar Montanita, dus van haar hebben we eerder afscheid genomen. Will en ik gingen nog voor een "couples massage". Wat hebben we hier samen om gelachen, want het is natuurlijk gewoon een massage die je tegelijkertijd krijgt. Ik weet niet wat stelletjes doen, maar ik val altijd in slaap tijdens de massage. Ook hadden we voor een gezichtsmasker gekozen. Lekker even ontspannen, zou je denken. Nee, natuurlijk niet. Mijn massage was een ramp. Die vrouw wist absoluut niet wat ze aan het doen was. Geen 'tafel etiquette', wist totaal niet waar de spieren zaten en gaf mijn ene helft meer aandacht dan de andere. Ik moet binnenkort maar op zoek naar een goede masseuse, want dit was een lachtertje. Maar goed, ik lag daar nou eenmaal, dus de onderdelen wat ze wel prima deed, probeerde ik maar van te genieten. Achteraf moesten Will en ik hier natuurlijk smakelijk om lachen. Na onze wellness middag ging ieder nog even naar het eigen hostel en daarna spraken we met Sven, Sarah en Lisa af om te gaan eten. Ik had heerlijke gyros gegeten. Dat was wel even geleden, dus dat ging er lekker in. Tijdens het eten vroegen Sven en Sarah of ik de volgende dag met hen mee wilde gaan canyoningen. Lekker watervallen af abseilen. Ik twijfelde eerst, omdat ik vreselijke last heb van hoogtevrees. Ik vroeg Will ook mee, en hij was er direct voor in. Zoals ik vaak denk met dingen out of my comfortzone: "Fuck it, let's do it". 

De volgende morgen werden we opgehaald door German: een typische outdoor gast die houdt van klimmen, canyoning, raften en andere outdoor activiteiten. Hij komt uit Ecuador en zit al 15 jaar in de outdoor business. We haalden nog een kameraad van hem op genaamd Alex. Een auto vol, en Alex in de kofferbak met alle spullen. German vertelde in de auto dat dit zijn laatste trip zou zijn, omdat hij de volgende dag naar Madrid zou emigreren. Voor ons vieren werd het direct duidelijk: we zullen hem de beste laatste dag geven.

Dichtbij de plek waar we gingen canyoningen, werd de auto geparkeerd en was het tijd om ons om te kleden. We kregen wetsuits, een helm, schoenen en uiteraard onze klimharnas. Op het droge kregen we instructies hoe we moesten ziplinen en hoe we moesten abseilen. Ik werd daar al wat geruster. We liepen een klein paadje omhoog en klauterden daarna naar beneden naar het water. Het was in eerste instantie koud! We kregen de opdracht om direct kopje onder te gaan, zodat we warmer werden. Niet lang daarna kwam de eerste sprong van drie meter. Hoewel ik het spannend vond, kon ik dit wel aan. We gingen verder en daar was de sprong van 7 meter. Wat ik ook deed, mijn lichaam werkte niet mee. Elke keer dat ik wilde springen, bevroor ik. Het was zo ontzettend hoog. Na drie keer proberen ging ik één meter naar beneden. Hoewel mijn lichaam nog steeds niet meewerkte, lukte het mij om niet te bevriezen en sprong ik naar beneden. PLONS. Wauw, dat was eng en te gek tegelijkertijd. Hierna gingen we ziplinen. Dat was te gek! Achterstevoren naar beneden sjezen. Dit was zo ontzettend cool. Daarna was er een 'whirlpool' wat gecreëerd werd door de waterval. Hier verdronk ik helaas bijna. Ik raakte achter de waterval en ik kwam daar niet weg. Alex gooide een touw naar mij toe en wilde mij daarna de whirlpool weer in doen. Ik kreeg alleen geen lucht meer, dus ik hield mij vast aan het touw. Hij zag mij struggelen en haalde mij uit het water. Nadat ik op adem was gekomen, en de rest ook uit het water was gekomen, gingen we verder naar het volgende onderdeel. We zijn twee keer bij een waterval naar beneden geabseild. Dit vond ik het aller leukste. Ik had totaal geen last van hoogtevrees. Verder dolden we wat rond, doken we het water in via een paar sprongen op de rotsen en kwamen we bij een nieuwe whirlpool. Ik wilde eerst niet meedoen, maar German vroeg mij het water in te komen en hield mij vast terwijl we de whirlpool deden. Ondertussen maakte hij mij rustig en gaf mij extra instructies. Daarna was het hartstikke leuk! We hadden een top dag en German had een super laatste dag. Na nog even het water in gegooid te worden door German en na het laatste ronddollen, liepen we via een pad omhoog dat ons naar een restaurant leidde. Daar stond de auto ook. We kleedden ons om en reden naar een dorpje om daar te lunchen. Daarna werden we keurig weer thuisgebracht. Na even te ontspannen en te douchen ging ik met Sven en Sarah wat eten. Daarna belanden we in een cocktail bar en daarna in de kroeg. Het was voor mij ook mijn laatste dag en avond in Baños en wat heb ik daar van genoten! 

Mijn volgende bestemming is Tena en dit noemen ze de poorten naar de jungle. Eerst twijfelde ik of ik wel naar de jungle moest gaan met mijn insecten fobie, maar ik vond dat ik dit niet kan overslaan als ik zo dichtbij ben. 

Dit waren weer mijn avonturen. Ik hoop dat jullie weer genoten hebben. Adiós mi familia y mis amigos!